اینک که نیروهای سکولار و دموکراتیک، نماینده ای از سوی خویش برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری عرضه نکرده اند، چنین به نظر می رسد که از ميان چهار نامزد رياست جمهوری، آقای کروبی در جايگاه دورترين نامزد از حاکميت و نزديک ترين به مردم و نيروهای دمکراتيک قرار گرفته اند . از اين منظر، انتخابات رياست جمهوری از هم اکنون به رقابتی ميان سه تن از نمايندکان نظام سياسی و فردی درروياروئی با آن مبدل شده است. واقعيت اين است که هيچيک از نهادهای اساسی نظام، از مجلس گرفته تا ارگانهای دولتی، از نیروهای نظامی و انتظامی گرفته تا "دستگاه رهبری"، نه تنها در صفوف حاميان اقای کروبی قرار ندارند بلکه با تمام نيرو نيز می کوشند تا در برابر پيروزی ايشان سنگ اندازی کنند. دستگاه رهبری به خوبی می داند که آقای کروبی در صورت موفقيت "نوکر بی اختيار" و"تدارکچی" آن دستگاه نخواهد بود. از اين رو، بر عکس ديگرانی که "زد و بند با" اصول گرايان محافظه کار را برگ برنده خود می دانند، آقای کروبی تنها با تکيه به مردم و جلب افکار عمومی و بويژه جوانان در اين انتخابات ميتواند به پیروزی دست يابد.
با نگاه به امار و ارقام انتخابات دوره نهم رياست جمهوری يک نکته به خودی خود روشن می گردد که آقای کروبی تنها کاندیدایی است که قادر است در شهرهای کوچک و روستاها به عنوان يک رقيب قدرتمند در برابر اقای احمدی نژاد ظاهر شود . در انتخابات پيشين، اقای کروبی بيش از هر کانديد ديگری در شهرهای ايران مقام اول را به خود اختصاص داد. ضعف اقای کروبی هم چنان که انتخابات گذشته نشان داد، موقعيت ايشان در ميان شهروندان شهرهای بزرگ ايران بويژه روشنفکران جامعه است. از این رو جبهه دمکراسی خواهی ايران برای شکست اقای احمدی نژاد، نيازمند اقای کروبی در شهرهای متوسط و کوچک می باشد و در مقابل، اقای کروبی در شهرهای بزرگ نيازمند جلب نيروهای دمکراتيک، روشنفکران و جوانان است . اکنون اين دو نياز مبانی و شرائط پيدايش يک ائتلاف بزرگ سياسی را پديد اورده اند.
اگرچه پلاتفرم انتخاباتی اقای کروبی دارای کمبود ها و ناروشنی های بسياری است، ليکن تنها برنامه مطرح شده از سوی نامزدهای ریاست جمهوری است که بسياری از مطالبات نيروهای دمکراتيک را در خود گنجانده است. لغو نظارت استصوابی، تغير قانون اساسی و اصلاح ان بر پايه تضمين حقوق شهروندی، پايان دادن به انحصار دولت بر رسانه های گروهی ( راديو و تلويزيون )، انتقال مالکيت نفت از دولت به مردم، پايان دادن به اعدام کودکان، تعهد به قراردادها و کنوانسيون های بين المللی در ميان اساسی ترين مطالبات نيروهای دمکراتيک به شمار می آیند که خوشبختانه اقای کروبی با صراحت این درخواست ها را در برنامه انتخاباتی خود جای داده است.
با اين همه اقای کروبی برای جلب جوانان و افکار عمومی در شهرهای بزرگ نيازمند برداشتن چند گام مهم است.
الف : شفاف سازی شعار های انتخاباتی خود.
ب: توضيح راهکارهای تحقق اين خواست ها و شعارها در شرائط مخالفت دستگاه رهبری با آن ها.
ج : دست زدن به چند اقدام های مشخص برای اثبات اين موضوع که در دولت آينده ايشان از تبعيضات سياسی ، جنسی و دينی و مذهبی خبری نخواهد بود.
به عبارت دیگر، آقای کروبی باید آن چه را با شجاعت که بر کاغذ می مهد و و در سخنرانی هایش ترويج می کند ، با تضمین های عملی همراه کند تا جامعه شهری ایران که به همه برآمدگان از درون جمهوری اسلامی بی اعتمادند، پیام ایشان را معتبر شمارند.
الف : شفاف سازی شعارهای انتخاباتی :
1- اقای کروبی نخستين نامزد ریاست جمهوری بود که با صراحت لزوم لغو نظارت استصوابی را در برنامه انتخاباتی خود گنجاند و اکنون اقای موسوی نيز با چنين خواستی همراه شده است. با اين وجود بايد توجه داشت که لغو نظارت استصوابی به تنهائی قوانين انتخاباتی ايران را با موازين حقوق بين المللی منطبق نخواهد ساخت. انتخابات ايران زمانی آزاد و دمکراتيک خواهد بود که لغو نظارت استصوابی با از ميان رفتن تبعيضات جنسی، سياسی، دينی و هم چنين ازادی فعاليت همه احزاب همراه گردد. موفقيت اقای کروبی در جلب جامعه روشنفکری و اقليت های مذهبی، در ايجاد پيوند نزديک ميان درخواست پايان نظام تبعيض در قوانين انتخاباتی و الغای نظارت استصوابی می باشد.
2- درخواست اصلاح قانون اساسی و پايان دادن به موارد متعدد نقض حقوق شهروندی دران قانو،ن بی ترديد بيانی ازشهامت و درايت اقای کروبی است. با اين همه از انجا که در گفتمان سياسی جامعه ما "حقوق شهروندی" به واژه کشداری مبدل شده است، ان عبارت بيانگر مرزی روشنی ميان نيروها و شخصيت های دمکراتيک و مستبد نيست. به همين خاطر پلاتفرم انتخاباتی اقای کروبی زمانی به طرحی شفاف مبدل خواهد شد که ايشان "اصلاح قانون اساسی را بر مبنای اعلاميه حقوق بشر" طلب کنند و چنین پیامی را در برنامه انتخاباتی خود جای دهند.
3- انتفال مالکيت نفت و گاز از دولت به مردم يکی از مهم ترين رفرم های بنيادی در جامعه ما می باشد. من در این باره پیشتر نوشته ام. ارائه اين طرح توسط اقای کروبی ايشان را یکی از پيشرو ترين نامزد های رياست جمهوری در حوزه اقتصادی مبدل کرده است. درامد نفت و گاز ايران منابع مهم سرمايه گذاری در جامعه تلقی شده و انتقال اين درامد به صندوق های سرمايه گذاری مستقل از دولت و اختصاص سود های ان سرمايه گذاری به حساب های اموزشی و بازتشستگی و بهداشت شهروندان ايران راهکار تحقق ان برنامه به حساب ميايد. آقای کروبی با طرح دقیق تر موضوع ياد شده ميتواند حساب خود را از شعارهای پاپوليستی و انحرافی " نفسيم درامد نفت بين مردم " جدا سازد.
4- پيشنهاد اقای کروبی مبنی بر افزايش اختيارات شوراهای استانی تنها زمانی به یک رفرم اساسی دمکراتيک در جامعه ما مبدل می شود که در پيوند با انتخابی شدن استانداران بر مبنای ارای عمومی و قرار گرفتن گرفتن بودجه توسعه استان ها و صندوق های توسعه استانی تحت نظارت شوراهای استانی همراه گردد. چنين فرايندی فضای مساعدی را برای مشارکت مردم در مديريت های محلی فراهم اورد ه و شانس پيروزی اقای کروبی را در انتخاباتی اتی به شدت افزايش خواهد داد.
5- بی ترديد سياست خارجی يکی از مهم ترين موضوعات انتخابات اين دوره است. با رفتن اوباما به کاخ رياست جمهوری امريکا، مناسبات ميان ايران و آمریکا شکل تازه ای به خود گرفته و برای نخستين بار فضای مساعدی را برای حل تنش های ميان دو کشور فراهم اورده است. در اين راستا همراهی ايران با جبهه صلح خاورميانه بر مبنای طرح دو دولت اسرائیل و فلسطین، مهم ترين مسئله در کاهش تنش های خاورمیانه به حساب می ايد. اقای کروبی چنانچه به خواهد با نيروهای دمکراتيک در عرصه بين المللی همراه شود و از پشتيبانی نيروهای صلح طلب جهان برخوردار گردد و به انزوای ايران پايان بخشد، لازم است که هواداری خود را از چنان طرحی در برنامه انتخاباتی خود ملحوظ دارد.
ب- شکست دو خرداد در نهايت محصول اين واقعيت بود که رهبران ان جنبش به مردم پشت کردند و برای حفظ موقعيت های به دست امده به نقش تدارکچی دستگاه رهبری رضايت دادند . به همين خاطر مردم محق اند که در برابر اقای کروبی اين پرسش را به پيش نهند که در مقابله با مخالفت دستگاه رهبری با برنامه های انتخاباتی ایشان، ايشان چه سياستی را بر می گزينند ؟ ايا با مردم همراه می شوند و به نهادهای مدنی جامعه تکيه می کنند و با جنبش های حقوق شهروندی هم صدا می گردند؛ يا مانند اقای خاتمی به سياست زدو بند از بالا بسنده کرده و از مردم خاموشی را طلب خواهند کرد؟ با پاسخ صريح به اين پرسش است که اقای کروبی و حزب اعتماد ملی قادر خواهند گشت تفاوت ميان خود را با "اصلاح طلبان حکومتی" بيان کنند. حداقل گامی که در اين راستا اقای کروبی ميتوانند بردارند ، طرح اين مسئله است که در در صورت پيروزی ايشان کميته ای را از ميان رهبران جامعه مدنی برای دفاع از نهادهای مدنی تشکيل داده و تمام گروههایی را که در دستور و اجرای حمله و ضرب و شتم فعالين دانشجوئی، زنان، کارگران و دیگران شرکت دارند، افشا کرده و عليه انان اعلام جرم خواهند کرد.
ج- ايجاد يک جبهه قدرتمند در برابر دولت احمدی نژاد و ديگر تدارکچيان حاکميت نيازمند چند اقدام شجاعانه از جانب اقای کروبی است:
يکم: گزينش شخصيتی به عنوان معاون اول رياست جمهوری از ميان چهره های مورد اعتماد و احترام نيروهای ملی و دمکراتيک و بويژه جوانان ايران مانند ، خانم عبادی، اقای باقی، آقای عبدی ، اقای زيد ابادی و ...
دوم : اعلام اين مطلب که در صورت پيروزی ايشان کميته ای را تحت رياست رهبران جنبش حقوق بشری ايران و با همکاری سازمان های حقوق بشر برای بررسی موارد تنافض قانون اساسی با اعلاميه جهانی حقوق بشر تشکيل داده و نتايج انرا در اختيار مردم قرار خواهند داد.
اکنون کمتر از دو ماه به انتخابات باقی مانده است و برای کسی جای ترديدی نبايد باشد که پيروزی مجدد اقای احمدی نژاد يک فاجعه بزرگ ملی به حساب می ايد . در حال حاضر در ميان چهار کانديد کنونی اقای کروبی تنها شخصيتی ای است که قادر است از تحقق چنين فاجعه ای جلوگيری کرده و همراه با ان فضای مساعدی را برای رشد جامعه مدنی و گسترش گفتمان دمکراسی فراهم اورد.
نگفته آشکار است که اصلاح طلبان حکومتی و حزب مشارکت در حالی که برای ائتلاف خود با محافظه کاران به نيروهای دمکراتيک جامعه پشت کرده اند، ليکن از انان می خواهند که در رقابت ميان اقای کروبی و اقای موسوی سکوت اختيار کنند.
تجربه رياست جمهوری اقای خاتمی نشان داده است که نخستين قربانی ائتلاف ميان اصول گرايان بنياد گرا و اصلاح طلبان حکومتی، جامعه مدنی ايران خواهد بود. در دوران کنونی جنبش دمکراسی خواهی ايران تنها بر پايه ائتلافی ميان نيروهای دمکراتيک ، ملی و پايیند به حقوق بشر از يکسو و گروههای اصلاح طلبی که خود را از چنبره اصول گرائی بنياد گرايانه رها ساخته و از تدارک چی بودن کناره گيری کرده اند، قادر به رشد و گسترش است.
اقای کروبی مسلما دارای ضعف های فراوانی است و در گذشته خطاهای فراوانی از ايشان سر زده است. با اين همه امروزه، ايشان حامل پيام های حقوق شهروندی و ازادی به مناطقی از ایران است که بدون گسترش گفتمان دمکراسی در ان مناطق امکان پيروزی و پايداری دمکراسی در ايران موجود نيست.
فعاليت شبانه روزی گروهها و شخصيت های دمکراتيک و نهادهای جامعه مدنی در طی سی سال گذشته به تغيرات اساسی در گفتمان های سياسی در شهرهای بزرگ منجر شده است و اکنون زمان ان فرا رسيده که انان با شخصيت ها و نيروهای که قادرند دروازهای گفتمانی شهرهای کوچک و متوسط ايران را به روی گفتمان دمکراسی بگشايند همراه و هم پيمان گردند.
Facebook
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان