کارشناسان سیاسی ما ايرانيان مردم عجیبی اند. در جهان رسم بر این است که کارشناسان سیاسی بر اساس تحليل از اوضاع و ارايش نيروهای سیاسی ، سیاست ورزی کنند . در میان ما رسم بر اين است که تحليل گران هر لحظه خواستند بر اساس علائق سیاسی خود ، اوضاع و احوال و آرايش نيروهای سیاسی جامعه خیالی خود را "خلق" کنند تا توجیه مواضعشان باشد. به همين خاطر در طول يکسال گذشته بسیاری از " تحليل گران ما " قدرت آقای خامنه ای را چنان ضعيف شده می ديدند که برای کودتای آقای احمدی نژاد روز شماری می کردند و حتی سخن از پناهنده شدن آقای خامنه ای به اصلاح طلبان به ميان مِیاوردند ، اکنون چنان او را قدرتمند جلوه می دهند که قادر است بدون هيچگونه ترس واهمه ای از عواقب کار، انتخابات را مهندسی کرده و مهره ها را جابجا سازد. يکی نيست به اين دوستان بگويد که اين چه مهندسی است که حتی قادر نیست جبهه اصول گرايان خود را سر و سامان دهد . سخنان اين دوستان مرا ياد ان جمله معروف می اندازد که می گوید" اگر واقعيات با مواضع من نمی خواند بدا به حال واقعيات ."
واقعيت ان است که اقای خامنه ای در تنگنا قرار گرفته است و يکی از مهم ترين رقابايش یعنی اقای هاشمی به اشکال مختلف او را به چالش می کشد . مهم ترين متحدين اقای خامنه ای را هدف حمله خود قرار داده و سیاست خارجی انقلابی آقای خامنه ای را آشکارا مورد نقد قرار می دهد . البته اين تصور ميتواند در مخیله فردی که خود را در مخمصه می بیند ، خطور کند که شايد راه نجاتش سپردن سیاست به نظاميان باشد . با اين همه اين موضوع نيز برای ايشان يک معمای بزرگ است . به راستی اگر آقای خامنه ای چنان تیری را از ترکش رها کند و سیاست را به دست نظاميان سپارد ، در اوضاع و احوال کنونی انان به کدام سو خواهند رفت : تهران يا قم.
اردیبهشت 92
Facebook
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان