دنيل لِويتين، روانشناس رفتاري، كتابي دارد به نام .This is your brain on music :او در اين كتاب علم موسيقي و علم اعصاب و روان را درهم تنيده و توضيح داده است. او مي‌پرسد: يك موسيقي‌دان چه مي‌سازد؟ و از آنجا به اصول "خبرگي" در دنياي موسيقي مي‌رسد و به عواملي كه در "استعداد" شدن مؤثر است. پرسش او اين است: كارشناس / متخصص كيست؟ و مي‌گويد كارشناسي و خبرگي، يعني رسيدن افراد به مرتبه بالاي موفقيت نسبت به ديگر مردم؛ و اين يك قضاوت اجتماعي است. سخن لِويتين اين است كه "در هر امري، براي دستيابي به سطح خبرگي و تبديل شدن به يك متخصص در كلاس جهاني، به 10000 ساعت تمرين و تمركز نياز است".
او پس از مطالعه فراوان در زندگي آهنگسازان، داستان‌نويسان، بازيكنان بسكتبال، پيانيست‌هاي كنسرت، شطرنج‌بازان و بسكتباليست‌هاي حرفه‌اي به اين "قاعده" مي‌رسد. اين به معناي مثلا ده سال تمرين و ممارست به صورت دو ساعت در هر روز هفته است. يا چهار ساعت در هفته كه هفت سال طول مي‌كشد. يا 10ساعت در هفته كه 20 سال طول مي‌كشد. پرستاري كه 200 شيفت كاري در سال گار می‌کند، چهار پنج سال طول مي‌كشد تا ماهر شود. گرچه اين ساعت تقريبي است اما منعكس كننده واقعيتي است .
مفهوم جالب 10000 ساعت، پيامدهايي براي آموزش و يادگيري نيز دارد: اگر مي‌خواهي در چيزي خبره شوي، 10000 ساعت در آن تمرين و تمركز كن. البته بايد مقدار تمرين در روز را نيز مديريت كرد. به نظر مي‌رسد بيش از چهار ساعت در روز نتيجه عكس مي‌دهد. در اين راه بايد فرايند خودارزيابي را توجه داشت و نسبت به ارزيابي ديگران گشوده بود .
برخي مانند مالكولم گِلَدوِل معتقدند بسياري از مردم، قانون و قاعده 10000 را خوب متوجه نشده‌اند. او در كتاب خود، The history of success مي‌گويد: معناي اين حرف اين نيست كه براي متخصص شدن به 10000 ساعت تمرين و تمركز نياز است، بلكه منظور اين است كه براي پديده شدن و درخشيدن و در ميان همگنان خود سرآمد شدن و شاخص شدن در هر رشته‌اي، اين مقدار تمرين نياز است. بنابراين سخن از افراد "خيلي خوب" نيست، بلكه سخن از سرآمد شدن در هر رشته و موضوع است. البته براي متخصص شدن و خيلي خوب بودن در يك رشته به هزاران ساعت وقت نياز است اما قاعده 10000 ساعت براي "يگانه" شدن و موفقيت خارق‌العاده در يك حوزه و بهترينِ بهترين‌ها شدن لازم است .
نكته ديگر آن است كه اين 10000 ساعت بايد با ابزار درست صرف انجام كار شود. مثلا اگر شما به كار نجاري براي درست كردن قفسه خانه خود نياز داشته باشيد، فردي كه 10000 ساعت صرف چكش زدن كرده به درد شما نمي‌خورد بلكه او بايد اين زمان را صرف ساختن چيزها كرده باشد و بنابراين اندازه‌گيري و برش نيز بلد باشد. اگر او متخصص استفاده از يك ابزار ساده است اما "تصوير بزرگتر" را نمي‌بيند، فرد مناسبي نبست .
در دنياي كسب و كار نيز همين داستان وجود دارد. "متخصص" كسي نيست كه 10000 ساعت از يك سخت‌افزار يا نرم‌افزار مخصوص استفاده كرده است بلكه كسي است كه از ابزارها براي ساختن چيزي بزرگتر استفاده مي‌كند و مهارت و دانش خود را در راه ساختن كسب و كاري موفق بكار مي‌گيرد. پس وقت آن رسيده كه در برچسب زدن به افراد در اين كه متخصص هستند يا نيستند دقت كنيم. بايد دستاوردها و موفقيت‌هاي فرد را هم ديد، نه فقط هزاران ساعت كار او در يك زمينه خاص را .
نكته آخر اين‌كه براي ماهر شدن در امري، "تمركز" نياز است. دنياي جديد با تكه‌تكه كردن زمان كاري، تمركز ما را قرباني كرده است. با گسسته شدن زندگي به پارههای کوچک، به تعبير خانم ليندا گراتن، حقيقتا زمان، فرصت يا تمرکز براي خوب شدن در هيچ چيز وجود ندارد. تمرکز باعث مي‌شود فرد به مهارتي برسد که او را در يک جايگاه متفاوت قرار دهد. ماهر شدن، زمان و تمرکز مي‌خواهد و كسي كه نه زمان دارد و نه تمرکز، متفاوت نخواهد بود. تمركز عميق، سرعت فرايند فكري را افزايش مي‌دهد و باعث مي‌شود انسان در مرحله‌اي، بدون فكر، كاري را به صورت خوكار انجام دهد
Facebook
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان