مدل سازی ریاضی آینده تمدنی به طور کلی و بویژه انسان شناسی پیش نگر
اخیرا مقاله ای خواندم که ممکن است برای برخی از همکاران آینده پژوه که به آینده تمدنی به طور کلی و بویژه انسان شناسی پیش نگر اهمیت می دهند، جالب باشد.
این یک مدل سازی کاملاً شگفت انگیز با استفاده از ابزار ریاضی مورد علاقه من است: نظریه بازی.
نویسنده به ما کمک می کند چرایی و چگونگی فروپاشی جوامع پیچیده باستانی مانند امپراتوری روم در اروپا را درک کنیم و بویژه بفهمیم که چرا همان داستان یا پویایی تاریخی در مورد فروپاشی بالقوه جوامع پیچیده مدرن صدق نمی کند؛ زیرا قوانین تغییر، تغییر کرده است.
واضح است که خواندن کامل آن برای خیلی ها خیلی وقت گیر است، اما خلاصه من این است:
استراتژی تعادل یا بهینه مبتنی بر نظریه بازی برای جامعه‌ای با پیچیدگی متوسط در حاشیه یک امپراتوری اصلی این است که تولید (ثروت و رفاه) را به طور کامل کنار بگذارد و به طور کامل در ستیزه جویی (قدرت و جنگ) تخصص داشته باشد، یعنی رفتار کاملاً رانت جویی و راهزنی از هسته اصلی تمدن که این خود منجر به بربریت زایی می‌شود. از این رو، پارادوکس قدرت ظاهر می شود; یک بازیکن ثروتمندتر و بالقوه قدرتمندتر ممکن است به یک بازیکن ضعیف تر فقیرتر بازنده شود، در نهایت این مکانیسم پویا منجر به افول و فروپاشی امپراتوری می شود و نهایتا پس از گذشت یک دوره زمانی مشخص دوره بهبودی گسترده و فراگیر برای همه بازیکن ها رخ خواهد داد.
ولی
در دوران مدرن، این استراتژی بهینه و رشد بربرهای ستیزه جو و فراری از ثروت آفرینی در حاشیه هسته اصلی امپراتوری ثروتمند و قدرتمند تنها به دلیل یک پارامتر کلیدی عمل نمی کند: قاطعیت درگیری و نزاع به دلیل ظهور سلاح های متحول شده پیشرفته که قابلیت تخریب به مراتب بیشتری به امپراتوری می دهد تا بربرها را از همان ابتدا از بین برده و ریشه کن کند. در نتیجه پارادوکس قدرت مذکور کاهش می یابد. با درگیری های مسلحانه قاطع ترتوسط امپراتوری های مدرن، زمینه کمتری برای رشد و نمو بربرهای ستیزه جو و تهدید و فروپاشی جوامع پیچیده مدرن وجود دارد.
مقاله متن کامل:
وحید وحیدی مطلق
واشنگتن دی سی، آمریکا
Facebook
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان