کسانی که دیگر در قید حیات نیستند قادر به ساختن و کمک کردن برای ساختن آینده نخواهند بود. تئوری ها و ایدئولوژی های قرن های گذشته توان ساختن آینده را ندارند. در اواخر قرن گذشته کشورهای کمونیستی و سوسیالیستی قادر به ادامه راه خود نبودند و سرانجام فرو ریختند. کشورهای سرمایه داری نیز که برای حل بحرانهای کنونی به تئوری های کهنه و ناکارآمدشان دل بستهاند و همچنان بر حفظ و کاربرد آنها پای میفشارند، سرانجامی جز ورشستگی کامل و فروپاشی، در پی نخواهند داشت.
جامعهی ایران نیز که ۳۲ سال حکومت دینی را تجربه کرده است و با پرداخت هزینههایی بسیار سنگین، ناتوانی اندیشههای کهنه در حل مسائل و مشکلات جامعهی معاصر را آزموده و تأثیر ویرانگر آنها را به تلخی چشیده است، از این قاعده مستثنی نخواهد بود.
باید بپذیریم که قرن بیستویکم به تئوری خود و اندیشمندان آینده نگراحتیاج دارد. گفته ی الوین تافلرwww.ayandeh.com/Na.mp3 را یک بار دیگر بشنویم.